جای میگو در سفره ایرانی ها خالیست

» خوراک سالم مردمان جنوب «

قیمتش ارزان نیست. بوی ناخوشایند و ظاهرعجیبی هم دارد. با آن چشم های ریز سیاهش وقتی نگاه می کند، ترس برتان  می دارد که باید این موجود را نگاه کنید یا می توانید طرفش بروید و آن را کباب کرده و بخورید! غلاف سختی هم که دارد، انگار سپر دفاعی محکمی درمقابل شماست.

شاید به همین دلایل، میگو خوراک مورد علاقه ما ایرانی ها نیست؛ مگر در شهرهای جنوبی کشور که با آن غذاهای خوشمزه ای هم درست می کنند. این عدم پذیرش، دلایل متعددی دارد؛ از قیمت بالا تا ظاهر و بوی ناخوشایند این حیوان دریایی.

آنچه در پی می آید، همه نکته های مرتبط به این خوراک دریایی است که شاید با مطالعه آن با این غذا بیشتر آشتی کردید و حالا که فصل میگوخوران است، این خوراکی را از دست ندهید.

آمارها نشان می دهد ما ایرانی ها علاقه ای به خوردن غذاهای دریایی به خصوص میگو نداریم. براساس اعلام وزارت بهداشت مصرف سرانه میگو سالانه ۱۰ تا ۲۰ گرم برای هر نفر برآورد شده که در بهترین حالت این مقدار به ۵۰ گرم در سال میرسد.

نکته مهم تر اینکه این آمار مربوط به تهران است اما در اغلب شهرهای ایران به جز منطقه جنوب کشور هم میگو جایگاه چندانی در سبد غذایی خانواده ها ندارد. این درحالی است که ما نسبت به مصرف ماهی نیز بی توجه هستیم.

به طوری که سرانه مصرف ماهی در کشور ما برابر ۱۰ تا ۱۲ کیلوگرم در سال است که این مقدار در آمارهای جهانی برای هر نفر بین ۱۶ تا ۱۸  کیلوگرم اعلام شده است، بنابراین ما ایرانی ها دو منبع مهم پروتئین مفید حیوانی را از برنامه غذایی مان حذف کرده و بیشتر از منابع نامناسب پروتئین حیوانی مانند گوشت قرمز استفاده می کنیم.

یکی از دلایل ابتلا به بسیاری از بیماری ها نیز عدم استفاده از خوراک های دریایی است، اما چه ویژگی هایی در میگو وجود دارد که آن را این قدر عزیز کرده است؟

میگو، خوراک کم کالری

بحث کاهش وزن و جلوگیریا ز یک گرما ضافه وزن دغدغهب سیاریا زا فرادب ه  خصوص خانم هاست. به همین دلیل دنبال خوراکی ای کم کالری می گردند که آن را با خیال راحت میل کرده و علاوه بر دریافت موادمغذی، دچار اضافه وزن نشوند.

میگو همین خوراکی است. هر عدد میگوی متوسط، ۷ کیلوکالری انرژی دارد، بنابراین مصرف ده عدد از آن حاوی ۷۰ کیلوکالری انرژی خواهد بود. این مقدار کالری کمتر از کالری ۸۵ گرم سینه مرغ بدون چربی است.

اگر این میگو با سس مخصوص میل شده و هر قاشق سس حاوی ۵ کیلوکالری انرژی باشد، مقدار کالری دریافتی از ۱۰ عدد میگو همراه با ۲ قاشق سس برابر با ۸۰ کیلوکالری خواهد بود.

هر میگوی درشت نیز حاوی ۱۴ کیلوکالری انرژی است، بنابراین برای کاهش و کنترل وزن، یکی از خوراک های مفید، میگوی بخارپز همراه با کمی سس است، بنابراین به جای رعایت رژیم های عجیب و غریب و کم کیفیت، میگو را به عنوان اولین قدم وارد برنامه غذایی روزانه تان کنید، اما یادتان باشد باید آن را به صورت بخارپز میل کنید تا از فواید آن برخوردار شوید.

میگو، منبع پروتئین سالم

همه غذاهای حیوانی، پروتئین دارند. درواقع اساس هر خوراکی حیوانی مانند مرغ، گوشت قرمز، ماهی و… پروتئین است، اما نکته مهم تفاوت در نوع و ساختار پروتئین های آنهاست. مقدار پروتئین میگو در هر عدد از آن بالاست.

بطوری که هر ۸۵  گرم میگو حاوی ۲۰ گرم پروتئین مفید است. این مقدار پروتئین فقط کمی کمتر از همین مقدار سینه مرغ است. علاوه بر اینکه پروتئین این مقدار میگو به لحاظ کیفیت، بهتر از پروتئین های دیگر است.

هر میگوی بزرگ نیز حاوی ۳ گرم پروتئین است. مقدار چربی و هیدرات کربن این مقدار میگو بسیار کم است. یادمان باشد که چربی میگو نیز مانند دیگر خوراک های دریایی بسیار مفیدا ست.

میگو، منبع تغذیه

یکی از ویژگی های هر خوراکی، میزان موادمغذی آن است، بنابراین هرچه میزان موادمغذی خوراکی بیشتر باشد، باید بیشتر در سبد غذایی خانواده قرار گیرد. به غیر از پروتئین، میگو حاوی موادمغذی بسیاری است.

هر ۱۱۴ گرم میگو بیش از صددرصد از نیاز روزانه بدن به سلنیوم، بیش از ۷۵ درصد از نیاز روزانه به ویتامین B12 بیش از ۵۰ درصد پتاسیم مورد نیاز بدن و بیش از ۳۰ درصد از نیاز بدن به کولین، مس و ید را تامین می کند.

نکته دیگر اینکه ما اغلب به موادمعدنی به عنوان آنتی اکسیدان های مهم دقت نمی کنیم. درحالی که میگو حاوی دو نوع از مهم ترین این آنتی اکسیدان هاست. یکی از آنها سلنیوم است. این عنصر با از بین بردن رادیکال‌های آزاد موجود در بدن٬ مانع از تاثیر مخرب آنها روی ساختمان DNA می شود، بنابراین بدن در مقابل ابتلا به بیماری های خطرناک مقاوم می شود.

علاوه بر اینکه روی پوست تاثیر داشته و مانع از پیری زودرس آن می شود. آنتی اکسیدان مهم دیگر، «آستازانتین» است. این ترکیب که عامل ایجاد رنگ میگو است تاثیر ضدالتهابی داشته و دریافت مقدار کافی از آن مانع التهاب پوستی و بافت های داخلی می شود.

میگو، حاوی کلسترول خوب

براساس نظر مرکز تحقیقات قلب و عروق آمریکا دریافت روزانه بیش از ۳۰۰ میلی‌گرم کلسترول خوب مناسب نیست ٬ بنابراین مصرف روزانه ۳ عدد میگو می‌تواند میزان کلسترول خوب را تاحد زیادی بالا ببرد، اما این درصورتی است که میگو را به صورت بخارپز مصرف کنید.

با کاهش میزان کلسترول بد و افزایش میزان کلسترول خوب، خطر سکته قلبی- مغزی به طور چشمگیری کاهش می یابد، بنابراین میگو باید به عنوان یکی از منابع پروتئینی مورد استفاده خانواده قرار گیرد.

در افراد مبتلا به کلسترول بالا یکی از بهترین راهکارهای کاهش کلسترول بد، مصرف میگو به صورت بخارپز همراه با چاشنی سالم مانند آبلیمو و کمی روغن زیتون است.

میگو، منبع امگا سه

یکی از ترکیب های مهم موجود در میگو، اسید چرب امگا سه است. به همین دلیل خوردن این خوراکی می تواند بخشی از نیاز بدن به این ترکیب را فراهم کند. این اسید چرب مهم یکی از عوامل تاثیرگذار در کاهش التهاب به خصوص التهاب بافت های داخلی و پوست، تامین کننده چربی مفید مورد نیاز بدن و راهی برای کاهش چربی بد خون است، بنابراین مصرف حداقل هفته ای دو بار میگو را فراموش نکنید.

مصرف روزانه ۳۸۰ میلی گرما سید چربا مگا سه خطر ابتلا به آلزایمر و اختلال حافظه در سن بالا را تا ۳ برابر کاهش می‌دهد.

میگو، منبع آهن

اسم آهن که می آید همه یاد تاثیر معجزه آسای آن در رفع کم خونی می افتند. درست هم هست چون آهن یکی از عناصری است که مانع از کم خونی می شود. با مصرفروزانه ۱۰۰ گرم میگوی بخارپز٬ ۲۰ درصد از نیاز بدن به آهن تامین شده و خطر ابتلا به کم خونی کاهش می یابد.

با توجه به این ویژگی، میگو باید به عنوان یکی از غذاهای اصلی دختران تازه بالغ انتخاب شده و مصرف حداقل سه بار در هفته از این خوراکی فراموش نشود.

» نیش و نوشش با هم است «

این خوراک دریایی به همان نسبت که ویژگی های تغذیه ای فراوانی دارد، به همان اندازه هم می تواند خطرناک باشد، اما ویژگی های مثبت تغذیه ای آن بر مشکلات آن غلبه دارد.

با این حال نباید نسبت به خطرهای احتمالی آن بی توجه باشید. پس به این نکته ها دقت کنید.

1. » حساسیت می آورد

این غذای دریایی حساسیت زاست. میگو راا ز نظر حساسیت باید کنار تخم مرغ، ماهی، شیر، کره بادام زمینی، گوجه فرنگی، فلفل، بادمجان و سویا قرار دهیم، بنابراین اگر به یکی از این خوراکی ها حساسیت دارید، بعید نیست بدن شما به میگو هم حساسیت نشان بدهد، پس با دیدن نشانه هایی مانند آبریزش بینی، خارش و حساسیت پوست، زبان یا لب ها، تورم لب و زبان، دل درد و حالت تهوع و سرگیجه خوردن میگو را متوقف کنید.

دلیل این حساسیت وجود همان ترکیب های حساسیت زایی است که در مواد غذایی هم که به آنها اشاره شد یافت می شود.

2. » پرورشی یا دریایی

تصور همه ما شاید این باشد که انواع پرورشی میگو به دلیل شرایط ویژه ای که دارند، از نظر کیفی و ترکیب ها نیز مفیدتر و غنی تر هستند، اما این مساله واقعیت ندارد.

میگوهای پرورشی به دلیل اینکه انواع آنتی بیوتیک ها، قارچ کش ها و دیگر ترکیب های شیمیایی را دریافت می کنند، خوراک های سالمی نیستند، بنابراین بهتر است انواع دریایی آن را میل کنید. در صورتی که به مکان پرورش این میگوها اطمینان داشته و شک نداشته باشید که روند پرورش آنها مناسب است.

3. » منبع آلودگی

با وجودی که تاکید بر مصرف انواع دریایی میگوست، اما باید به مرکز صید آنها نیز اطمینان داشته باشید. برخلاف تصور، انواع وارداتی آن خوراکی می تواند خطرناک تر از انواع داخلی باشد.

به این دلیل که میگو جذب کننده انواع آلودگی ها از فلزات سنگین تا ذرات نفتی و… است، بنابراین انواعی را مصرف کنید که از مراکز صید سالم تهیه شده اند. به این ترتیب چشم تان را روی انواع خارجی و یخ زده این خوراکی ببندید.