دلنوشته ی عشق یعنی مادر ….

دلنوشته ی عشق یعنی مادر  ….

*یک دلنوشته برای مادر با دو ویرایش*

مادرم هنوزم هر وقت که از پله های زیر زمین پایین میره
تا به گهواره بچگی های ما میرسه
یه لحظه میمونه و اونو یه تکونی میده
لابد کل خاطره ی گذشته ها براش زنده میشه
یه لحظه لبخند میزنه و چشماش به دستای رعشه برداشتش زنجیر میشه
مادرم چشماش دیگه سو نداره
دستاشو اروم بالا میاره و از نزدیک به چین و چروک های دستش نگاه میکنه
لابد با خودش میگه ” جوونی کجایی که یادت بخیر..”‏
با خودش فکرمیکنه عوض کردن جوونیش با این موی سپید ارزشش رو داشته یا نه؟
دوباره حواسش پرت بچه هاش میشه
گهواره رو یه تکونی میده
همون گهواره ی که سوی چشماشو گرفت
از همه ی اون روزا با یه لبخند میگذره و بازم حواسش پرت ما میشه
مایی که خیلی بی وفا شدیم
مایی که همه ی معجزه هاشو فراموش کردیم
از همون بوسه هایی حرف میزنم که به زخم هامون میزد و ما ، کل غم و غصه های دنیا فراموشمون می شد
از النگو هایی حرف میزنم که تبدیل به کیف و کفش شد ، تا ما اول مهری با لباس نو بریم سمت مدرسه
و از هزارتا معجزه دیگه که  فقط فقط خدا میدونه
امروز خیلی سختم شد یه لیوان آب دست مادرم بدم
اما یادم نبود که چند قدم اونطرف تر ‏
اون با همون پاهای پر از دردش
تموم پله های زیر زمین رو طی کرده تا واسه ی بچه ی عزیز دردونش لباس گرمی بیاره
که مبادا توی این  سرمای زمستون به خودش بلرزه
راستش رو بخوایین امروز بود که معنی کلمه ی مادر رو فهمیدم
مادر یعنی عشق

‏******************************************************************‏

مادرم
هنوز هم در گذر از پله های زیر زمین
به گهواره کودکی های من که می رسد
آن را تکانی میدهد و یک عمر خاطره از مقابل چشمانش میگذرد
لبخندی میزند و گاه غمگین می شود
و گاه نگاهش به دست های رعشه برداشته اش زنجیر می شود
چشمانش دیگر سو ندارد
دست هایش را بالا می آورد و از نزدیک خیره به چین و چروک هایش می شود
خاطره ایام جوانی و طراوت و شادابی دست هایش به خاطرش می آید
با خودش می اندیشد که آیا معاوضه جوانی با این موی سپید ارزشش را داشته یا نه؟
حواسش پرت بچه هایش می شود
شب بیداری هایش پای همان گهواره ی که سوی چشمانش را گرفت
از همه ی آن روزها با یک لبخند عبور میکند و باز دلش برای ما تنگ می شود
برای ما که بی وفا شده ایم
ما که معجزه هایش را فراموش کرده ایم
از همان بوسه هایی حرف میزنم که بر زخم هایمان میزد و ما   تمامی درد و غصه هایمان فراموشمان می شد
از النگوهایی حرف میزنم که تبدیل به کیف و کفش شد
و از هزاران معجزه دیگر که تنها خودش میداند و خدا
امروز خیلی سختمان می شود که یک لیوان به دستش بدهیم
اما چند قدم آنطرف تر او با پاهای پر از دردش ، تمامی پله های زیر زمین را طی می کند تا برای ما لباس گرم بیاورد
تا مبادا در این سرمای زمستان بچه های عزیز دردانه اش به خود بلرزند
امروز بود که معنای واقعی کلمه مادر را فهمیدم
مادر یعنی عشق….‏

‏******************************************************************‏