دهه 80 اروپا و خودروهای برتر اسپرت آن!

شاید دهه 80 میلادی از لحاظ بهره های مالی، مد، فشن و موضوعات دیگر دوره هیجان انگیزی نباشد اما این دهه یک دوره انقلابی در صنعت خودروها محسوب می شود، چرا که تفکر و نگرش به عملکرد خودروها دچار تغییر بزرگی شده بود. استفاده از توربوشارژرها، سیستم انتقال قدرت AWD و گنجاندن سیستم‎های کامپیوتری در خودروها از این دهه آغاز شد و باعث شد که خودروها عملکرد مطلوب تری داشته باشند.

خودروسازان اروپایی در خط مقدم این انقلاب بودند و برای پیشرفت دست به هر تغییری در خودرو می زدند. محل قرارگیری موتور خودرو، سیستم انتقال قدرت و تعداد سیلندرهای مورد نیاز نمونه هایی از این ایده ها محسوب می شود. هر خودروساز برای رسیدن به بهترین عملکرد ایده متفاوتی داشت و همین امر باعث شد که شاهد خودروهای جذاب و جالبی در این دهه باشیم. به همین دلیل انتخاب فهرست بهترین خودروهای دهه 1980 اروپا از میان هزاران خودروی تولیدی آن زمان، کار ساده ای نیست.

 در ادامه 10 خودروی برتر اسپرت دهه 80 اروپا را معرفی می کنیم.

لوتوس اسپریت توربو

 سری خودروهای لوتوس اسپریت برای اولین بار در سال 1976 معرفی  و در چندین نسل به مدت 30 سال تولید شد. اما درخشان ترین نسل اسپریت در دهه 80 تولید شد. اسپریت نسل 80 که با موتور جدید و قدرتمندی همراه شده بود توربو نامیده می شد. موتور چهار سیلندر و 2/2 لیتری توربوشارژ این خودرو قادر به تولید 210 اسب بخار نیرو و 271 نیوتن متر گشتاور بود.

در سال 1987 موتور اسپریت با طراحی دوباره، قدرتمندتر شده بود و قادر بود 215 اسب بخار نیرو و 298 نیوتن متر گشتاور تولید کند.

این قدرت مناسب باعث شده بود که این خودروی سبک وزن در کمتر از 5 ثانیه از سر عت صفر به 96 کیلومتر بر ساعت برسد. اگرچه در دهه نود مدل های سریع تر و قوی‎تری از این خودرو معرفی شد اما در بین طرفداران، محبوب نسل این خودرو مدل دهه‎ 80 است.

لانچیا دلتا S4

به نوشته پدال، لانچیا دلتای اصلی یک خودروی هاچ بک جمع‎وجور بود که با سیستم انتقال قدرت AWD واقعاً مناسب رالی بود. اوج دوره‎ حرف‎های اتومبیل‎رانی این خودرو بین سال های 1985 و 1986 در گروه B بود. این خودرو هیولای رالی گروه B بود و برای رسیدن به رالی گروه B باید 200 دلتای همسان با مکانیک یکسان تولید می‎شد.

رقابت در رالی ها باعث شد که دلتای چهار سرنشینه با موتور 1/8 لیتری توربوشارژ و سوپرشارژ موتور جلو تبدیل به یک خودروی دوسرنشینه شود. موتور خودرو جای صندلی های عقب قرار گرفت. این خودرو حالا دوسرنشینه و موتور وسط بود و دلتا S4 نامیده می شد. این خودرو که «استاردیل» هم نامیده می شد به صورت رسمی 247 اسب بخار نیرو و 291 نیوتن متر گشتاور تولید می‎کرد. این مقدار اعلام شده بسیار کمتر از قدرت +500 اسب بخاری شایع شده در مورد مدل رالی این خودرو بود، اما همین مقدار نیرو هم برای یک خودرو 1 هزار و 225 کیلوگرمی در دهه ‎ 80 بسیار زیاد بود.

آئودی کواترو کوپه

 قبل از ورود دلتا S4 به عرصه بازار خودرویی، آئودی کواترو اصلی‎ترین خودروی رالی شهری بود. این خودرو که موتوری پنج سیلندر و 2/1 لیتری داشت با سیستم انتقال قدرت AWD، نیرو را به تمام چرخ‎ها انتقال می‎داد. مدل کواترو 1980 قادر به تولید 197 اسب بخار نیرو و 285 نیوتن متر گشتاور بود. در آن زمان استفاده از سیستم AWD برای خودروهای کوپه اسپرت نامتعارف بود اما کواترو نشان داد که چطور می توان از حداکثر کشش استفاده کرد.

در سال های پایانی دهه 80، این خودرو با تغییراتی، قدرت بیشتری تولید می‎کرد. مانند دلتا S4، در سالهای میانی این دهه نسخه دیگری از این خودرو برای رقابت در رالی گروه B تولید شد که کواترو اسپرت نام داشت، این خودرو که فاصله محوری آن کاهش یافته بود مجهز به موتور جدیدی شده بود که می‎توانست بیش از 300 اسب بخار نیرو تولید کند.

مرسدس بنز 190E 2.3-16/2.5

 به همان میزانی که مسابقه‏‎های رالی دهه ‎ 80 محبوب بود، سری خودروهای تورینگ آلمانی معروف به DTM هم محبوب بود. درست مثل رالی گروه B، سری DTM هم به خودرویی تولیدی در مسابقات نیاز داشت یعنی اگر خودروساز برای مسابقه نیاز به خودرویی سریع‎تر داشت، کمپانی باید یک خودروی سریع‎تر در جاده هم تولید می‎کرد. این امر باعث خلقت مرسدس بنز 190E 2.3-16 شد که بعدها با مدل 190E 2.5-16 ادامه پیدا کرد.

190E یک سدان جمع‎وجور از مرسدس است که در آن زمان تولید می‎شد. 2/3-16 هم به موتور چهار سیلندر 2/3 لیتری و 16 سوپاپی که با همکاری شرکت کاسورث به تولید رسید اشاره دارد. موتور این خودرو ارتقا پیداکرده بود و با تولید 185 اسب بخار نیرو و 236 نیوتن متر گشتاور، گام بزرگی نسبت به پیشرانه پایه 190E برداشته بود. موتور 2/5 لیتری بعدها جایگزین این موتور شد که با تنظیماتی جدید قدرتی بیش از 200 اسب بخار تولید می‎کرد.

اما 190E قابلیت‎های زیادی داشت که موتور قوی یکی از آنها بود. تعمیرات اساسی و عمده در بخش فنی شرکت، آئرودینامیک بهتر، سیستم تعلیق ارتقا یافته، ترمزهای قوی‎تر و پیشرانه قدرتمند این سدان مرسدس بنز را به یک خودروی جدی و موفق تبدیل کرد.

فورد RS200

 در دوره‎ای که آئودی، لانچیا و خودروسازان دیگر، یکی از خودروهای تولیدی خود را آماده رالی گروه B می‎کردند، فورد تصمیم گرفت که خودروی جدیدی به نام RS200 را به تولید برساند. این خودروی کوچک موتور وسط، قدرت خروجی از موتور 1/8 لیتری توربوشارژ را به تمام چرخ‎ها منتقل می‎کرد. هرچند این خودرو نیروی مناسبی تولید می‎کرد اما وزن نسبتاً زیاد آن باعث می‎شد که در رالی‎های گروه B در مقایسه با حریفانش، حرفی برای گفتن نداشته باشد. البته مدل خیابانی RS200، خودرویی قدرتمند و محبوب بود. مثل تمام مدل‎های حاضر در گروه B، تنها 200 دستگاه از این خودرو به تولید رسید. بنابراین خودروهای باقیمانده این نسل حالا باید قیمت بالایی داشته باشند.

ب ام و M3 E30

 درست مثل مرسدس بنز 190E، ب ام و M3 اصلی برای سری مسابقات DTM ساخته شد. مدل خیابانی این خودرو با استفاده از موتور چهار سیلندر 2/3 لیتری قادر به تولید 210 اسب بخار نیرو بود و مدل رالی M3 هم قدرتی بسیار بیشتر از مدل خیابانی داشت.

البته موتور خوب این خودرو تنها قسمتی از بخش‎های خوب این خودرو است. M3 با سری E30 کوپه آغاز شد و در نسل‎های بعدی در بخش‎های مختلفی مثل آئرودینامیک، اجزای سیستم تعلیق، پیشرانه و ترمزها ارتقا پیدا کرد. برخلاف 190E، ب ام و M3 همچنان تولید می‎شود و در واقع نسل اول این خودرو آغاز یک افسانه بود. باوجود تولید چندین نسل، بسیاری نسل اول را بهترین M3 تولید شده می‎دانند.

فراری تستاروسا

 فراری تستاروسا با چهره ای جدید و جالب یکی از نمادهای خودروهای دهه 80 محسوب می‎شود. استیل جذاب این خودرو که توسط شرکت ینین فارینا طراحی شده بود با موتور منحصربفرد 12 سیلندر همراه شد. با این مشخصات تستاروسا تبدیل به یک خودروی رؤیایی شد به‎طوری که هرکسی شیفته این خودرو می شد.

قدرت و سرعت فوق‎العاده این خودرو در کنار طراحی منحصربفرد آن قرار می‎گرفت. تستاروسا با موتور 12 سیلندر و 4/9 لیتری می‎توانست 390 اسب بخار نیرو تولید می‎کرد. پایداری این خودرو به حدی بالا بود که تستاروسا در پیچ‎ها هم مثل حرکت در مسیر مستقیم دچار هیچ مشکلی نمی‎شد. نسل بعدی این خودرو در دهه‎ نود با تغییراتی همراه شد، قدرت بیشتر و حتی نام جدید باعث نشد که طرفداران این خودرو تستاروسا را از یاد ببرند.

لامبورگینی کانتاش

 اگر تستاروسا یکی از نمادهای خودروهای دهه 80 باشد، لامبورگینی کانتاش اصلی‎ترین نماد دهه 80 است. کانتاش که در سال های میانی دهه 70 متولد شد در سال 1985 میلادی به بلوغ رسید.

در سال 1985 این خودرو در مدل 5000QV، موتوری دوازده سیلندر و 5/2 لیتری داشت که قدرت تولیدی آن به عدد 455 اسب بخار نیرو می‎رسید. در آن زمان این عدد برای یک خودروی خیابانی بسیار زیاد بود و با این قدرت کانتاش می‎توانست به نهایت سرعت خودروها در آن زمان نزدیک شود.

اصلاً مهم نبود که کانتاش حتی سواری به این خوبی داشته باشد و یا خطوط دید ترسناکی داشته باشد چراکه حتی خودروهای امروزی هنوز ظاهر مجلل مرده‎ای دارند و دستورات مورد توجه به هر سمت و سویی می‎روند.

فراری F40

 هرچند تستاروسا معروف ترین فراری دهه 80 است اما سریع ترین خودرو نیست و فراری F40 این عنوان را به دوش می کشد.F40 در اصل یک خودروی مسابقه ای است که به خیابان ها راه پیداکرده است. این خودرو ترکیب و شالوده دانش فنی آن زمان برندهای مارانلو است. تمام بخش های این خودرو دیوانه وار بود. آئرودینامیک، هندسه سیستم تعلیق، مواد و البته قیمت موتور این خودرو که در پشت راننده قرار می‎گرفت 471 اسب بخار نیرو تولید می کرد. این مقدار نیرو از موتور توربوشارژ هشت سیلندر و 2/9 لیتری خارج می‎شد. وزن این خودرو بسیار محدود شده بود و این محدود شدن حتی با حذف دستگیره و پنل‎های درب خودرو و حتی داشبورد حاصل‎شده بود. F40 در زمان خود با نسبت قدرت به وزن بسیار بالایی که داشت رقیبان جدی زیادی نداشت.

پورشه 959

 تنها یک خودرو تاب رقابت با فراری F40 را دارد که آن هم پورشه 959 است. مثل بسیاری از خودروهای دیگر 959 برای مسابقات رالی گروه B ساخته شد اما برخلاف سایر خودروها، این خودرو با همان مشخصات و قدرت پا به خیابان ها گذاشت.

این خودرو موتوری شش سیلندر و 2/85 لیتری داشت که 444 اسب بخار نیرو تولید می کرد. با در نظر گرفتن این اعداد 959 حداقل در رقابت روی کاغذ قافیه را به F40 باخته بود چراکه توان بیشتر و وزن کمتر F40 همه چیز را به سمت F40 سوق می داد. اما استفاده از توربوشارژرهای متوالی باعث شده بود که پورشه گشتاور بیشتر و کاربردی تری نسبت به فراری داشته باشد.

اما سیستم انتقال قدرت AWD این خودرو باعث شد که پورشه 959 برترین خودروی این لیست باشد. در دهه 80، سوپراسپرت ها به خاطر محدودیت‎های چسبندگی، در انتقال قدرت از چرخ‎های عقب به زمین دچار مشکل شدند. پورشه با یک سیستم انتقال قدرت AWD پیشرفته ثابت کرد که انتقال قدرت با سیستم AWD باعث چسبندگی بیشتری می‎شود و حتی وزن بیشتر سیستم AWD مانع عملکرد فنی بهتر خودرو نمی‎شود. بنابراین پورشه ساختار AWD را برای سوپراسپرت‎های آینده فراهم کرد.