18

اقتصاد > اقتصاد کلان – هفته نامه صدا نوشت:

رضا زندی:گروه ترورریستی داعش یک خلبان اردنی را زنده زنده سوزاند. داعش میدان نفتی خباز عراق را تصرف کرد و 15 کارگرش ناپدید شدند. ظرفیت تولید نفت این میدان 15 هزار بشکه در روز بود. چند روز بعد نیروهای پیشمرگه کرد این میدان نفتی را آزاد کردند. ایران مناقصه ایی برای ساخت دومین خط لوله صادرات گاز به عراق برگزار کرد. شرکت ملی گاز ایران از سرمایه گذاران داخلی دعوت کرده است که در این مناقصه 1 میلیارد و 500 میلیون دلاری شرکت کنند. همه این اخبار برای هفته گذشته است. بجز تصرف میدان نفتی خباز که یک هفته قبل ترش داعش به آن حمله کرد.

در شرایط بی ثبات عراق، در وضعیتی که کاهش قیمت های نفت، سرمایه گذاران داخلی را با مضیقه مالی مواجه کرده است، در برهه ایی که پروژه های مهم تر صنعت نفت ایران نیاز به پول دارند، آیا سرمایه گذاری برای ساخت خط لوله صادرات گاز به عراق توسط سرمایه گذاران داخلی توجیه دارد؟!

مناقصه ایی که هفته گذشته برگزار شد

شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران هفته گذشته مناقصه ایی را برای احداث خطوط لوله و تاسیسات مربوط به صادرات گاز به کشور عراق اعلام عمومی کرد تا سرمایه گذاران واجد شرایط را انتخاب کند. ساخت این خط لوله به روش B.O.T  بوده و بنا به گفته مدیرعامل این شرکت همه هزینه های سرمایه گذار از محل درآمدهای ناشی از صادرات گاز به عراق پرداخت خواهد شد. قرار است این خط لوله دزفول- کوهدشت، کوهدشت- بیستون، کوهدشت- چهارمله، بیستون- کرمانشاه، اهواز- خرمشهر، خرمشهر- مرز (شلمچه)، را طی کند. احداث پنج واحد تاسیسات تقویت فشار گاز، ایستگاه‌های کنترل فشار و یک ایستگاه اندازه‌گیری هم در این مناقصه پیش بینی شده است. «برای اجرای خطوط لوله و ایستگاه‌های کنترل فشار و اندازه گیری مرتبط، یک سال و برای اجرای تأسیسات تقویت فشار گاز، 2 سال زمان در نظر گرفته شده است.» این را علیرضا غریبی گفته است. دوره بازپرداخت هزینه‎های سرمایه گذار هم، 3 سال پس از شروع صادرات با ترتیبات معینی در نظر گرفته شده است. این خط قرار است گاز نیروگاه های بصره را تامین کند.

نخستین قرارداد صادرات گاز به عراق چه وقت امضاء شد؟

نخستین قرارداد صادرات گاز ایران به عراق حدود دو سال پیش برای صادرات تا روزانه تا 25 میلیون متر مکعب گاز پارس جنوبی به نیروگاه ‌های منصوریه و بغداد امضاء شد. به گفته مسوولان شرکت ملی گاز قرار است از اردیبهشت سال آینده گاز به اطراف بغداد برسد. قرار است صادرات گاز به عراق با روزانه ۴ میلیون مترمکعب آغاز شود.

مدیر امور بین الملل شرکت ملی گاز پیش از این گفته بود که تنها حدود هفت کیلومتر از خط لوله صادرات گاز به عراق از مسیر بغداد در داخل خاک این کشور باقی مانده است. اوایل امسال داعش به نزدیکی محله عبور این خط لوله در اطراف بغداد رسید. حالا ایران می خواهد با ظرفیت نهایی 35 میلیون متر مکعب در روز گاز را از طریق خط دوم صادراتی به سمت بصره ببرد. تا مجموع ظرفیت صادراتی گاز ایران به عراق به 60 میلیون متر مکعب برسد. 

حسین الشهرستانی درباره قراردادهای گازی ایران چه گفته بود؟

حسین الشهرستانی، وزیر نفت اسبق و معاون نخست وزیر سایق عراق، در یکی از جلسات به صراحت گفته بود که عراق حاضر نیست قرارداد بلند مدت برای واردات گاز از ایران امضاء کند. او معتقد بود که روزی تولید نفت عراق به 6 میلیون بشکه در روز خواهد رسید و گازهای همراه نفت این کشور  در آن روزگار تا حدود زیادی کفاف مصرف گاز عراق را خواهد داد. حالا سوال مهم این است. آیا ما باید تا هر جا می توانیم گاز به عراق صادر کنیم؟ آنهم در شرایطی که عراق در سودای افزایش روز افزون تولید نفت و قطع وابستگی به واردات گاز از ایران است؟! مهمتر از این سوال اینست که با وجود تحریم ها و کمبود منابع، چه توجیهی برای انتقال پول پیمانکاران ایرانی در پروژه با ریسک بالایی چون ساخت خط لوله صادراتی به عراق وجود دارد؟! آنهم در شرایطی که پروژه های اولویت دار ایرانی هنوز پول می خواهند. از فازهای پارس جنوبی گرفته تا پالایشگاه ستاره خلیج فارس! آیا اساسا در شرایط نا امن عراق ، سرمایه گذاری در خط لوله صادراتی به عراق، حتی در بخش ایرانی اش منطقی است؟! چه کسی پول سرمایه گذاران را در شرایط نا امن عراق تضمین می کند؟! آیا تضمین دولت ایران در این شرایط معقول است؟!

آن روی سکه صادرات گاز ایران به عراق چیست؟

آن روی سکه اما ادبیات دیگری را می توان نوشت. عراقی ها به گاز نیاز دارند. جنوب عراق هم امن تر است. عراق به نوعی عمق استراتژیک ایران است. حضور گازی در این کشور می تواند قدرت مانور ایران را افزایش دهد. حالا با خوانش این روی سکه چه باید کرد. شاید راه مرضی الطرفین سرمایه گذاری خود عراقی ها در ساخت این خط  لوله است. حتی در بخش ایرانی اش. اینطور هم گاز ایران به عراق می رسد. هم تامین امنیت خط لوله به عهده عراقی ها خواهد بود. پول سرمایه گذاران ایرانی می تواند به پروژه های اولویت دار منتقل شود. تعهد دریافت گاز از سوی عراقی ها برای مدت طولانی تری هم تضمین می شود. حالا می توان پیشنهاد کرد که یک کنسرسیوم عراقی این وظیفه را بر عهده گیرد. یک یا دو شرکت ایرانی هم می توانند در آن کنسرسیوم حضور داشته باشد. پس می توان به دولت ایران پیشنهاد داد: «مناقصه ساخت خط لوله صادرات گاز به عراق را در بغداد برگزار کنید!»

3535

 

منبع : www.khabaronline.ir
مطالب مرتبط :

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.