احسان روزبهانی:بی‌خیال پول قزاق ها شدم تا برای ایران افتخار بیاورم/دوست ندارم مثل تایسون شوم

ورزش > دیگر ورزشها – قهرمان بوکس ایران می گوید تفکرش در مسابقات این است:«یا می برم،یا می برم!»عکس ها:محمد محب زندی

فتح الله فتحی- مرتضی رضایی:یکی چپ، یکی راست و یکی… احسان روزبهانی‌؛ با صورتی زخمی و بینی شکسته در خبرورزشی. به خاطر قولی که داده بود آمد. اگر نه آنقدر خسته بود که به قول خودش: «کوفته‌ام، کوفته کوفته.» او با سهمیه المپیک آمده بود. سهمیه‌ای که هزار و یک امید پشت آن خوابیده است. بوکس از آن دسته ورزش‌هایی است که در ایران توجه چندانی به آن نمی‌شود. به همین دلیل هم هست که ورزشکاران این رشته درآمد خوبی ندارند و بعضی از آنها مثل احسان مجبورند در خارج از ایران مشت بزنند و در کشورهای همسایه وارد رینگ شوند. با این حال وقتی پای ایران و افتخار‌آفرینی برای ایران به میان می‌‌آید، روزبهانی مثل خیلی از ورزشکاران دیگر بی‌خیال پول‌ کشورهای دیگر می‌شود و فقط برای کشورش مشت می‌زند.

نمونه‌‌اش همین مسابقات کسب سهمیه المپیک در لیگ ستارگان جهان. «قید پول قزاقستانی‌ها را زدم، آن‌هم فقط به این دلیل که می‌خواستم ایران نماینده‌ای در لیگ ستارگان داشته باشد و سهمیه المپیک را کسب کند.»
روزبهانی در این گفت‌وگو از همه چیز و همه کس حرف زد. از نامهربانی‌هایی که با او شده تا وعده‌های واهی که خیلی از مسئولان در طول این سال‌ها داده‌اند. با این حال روزبهانی یک هدف بزرگ دارد‌؛ اینکه در رینگ المپیک بجنگد و برای ایران حتی اگر شده یک مدال برنز بگیرد. 

اصلاً چطور شد که احسان روزبهانی بوکسور شد؟ این همه رشته ورزشی و… 
من بچه شیطانی بودم. خیلی زیاد. همه عزا می‌گرفتند وقتی مهمانی می‌رفتیم. برادر من بوکسور بود و دو دوره طلای کشوری دارد. او به باشگاه می‌رفت و من هم همراهش می‌رفتم. وقتی برمی‌گشتم خانه، خیلی زود خوابم می‌برد. به همین دلیل همه خوشحال بودند از اینکه من خوابیده‌ام. خانواده، برادرم را تشویق می‌کردند که احسان را همراه خودت به باشگاه ببر! می‌خواستند از دست من راحت شوند. گذشت و گذشت تا اینکه سال 83 من در نخستین مسابقه جوانان تهران شرکت کردم. البته آن زمان سن من کافی نبود ولی پارتی‌بازی کردم و در مسابقات شرکت کردم. آن زمان سه نفر را زدم و به اردو دعوت شدم. اوایل خیال می‌کردم همه چیز الکی است. از سال 84 یواش یواش وارد مسابقات باشگاهی، تهران، قهرمانی کشور، مدال طلا، دعوت به اردوی جوانان، انتخابی و فیکس شدن در تیم‌ملی شدم. مسابقات هندوستان سال 2011 نخستین تجربه خارجی من بود. اولین سفرم بود. اولین کسی هم بودم که تنها به سفر رفتم. آن زمان ویزای من نیامده بود و بچه‌ها همه رفتند و من کارم شده بود گریه کردن. خیلی تلاش کردم. به خاطر اینکه وزنم را نگه دارم در خانه طناب می‌زدم اما همزمان گریه هم می‌کردم. تا صبح شد و برای من هم بلیت گرفتند. رفتم و اولین بازی‌ام با کاپیتان هندوستان بود. به خاطر اتفاقاتی که افتاده بود عقده‌ای شده بودم. آن مسابقه را 42 بر 20 بردم و شدم پرامتیاز‌ترین بازیکن مسابقات اما بازی فینال را به قزاق باختم، چون تجربه نداشتم.

راهکار بهتری برای مهار تو در خانه نبود؟ کتک زدن و… 
اصلاً، هر جا می‌رفتم می‌گفتند احسان آمد. حتماً یک اتفاقی می‌افتاد. یا خودم آسیب می‌دیدم یا دیگران.

در مدرسه چطور؟
هر روز دعوا بود.

پس حسابی دعوایی بودی که بوکسور شدی؟
آن موقع که عشق فقط دعوا بود. البته آن زمان که بوکس بازی نمی‌کردم اما دعوا همیشه بود.

و حتماً نمره انضباطت صفر؟
نه بابا. با همه ناظم‌ها رفیق بودم و همیشه 19 یا بیست می‌گرفتم!

دَرسَت چطور بود؟
کلاً در درس و مدرسه ضعیف بودم اما الان در مقطع کاردانی، معماری می‌خوانم.

چرا معماری؟
چون همه ورزشکاران رفتند سمت تربیت بدنی. حالا دور از شوخی، معماری رشته دوران دبیرستانم بود.

درباره لیگ ستارگان حرف بزن. جایی که نخستین سهمیه المپیک را برای ایران گرفتی. تو 4 تا بازی کردی. فکر می‌کنی کدام یک از بازی‌ها سخت‌تر بود؟ 
من تلاش زیادی کردم اما همه بازی‌ها سخت بود. 8 راند بوکس بود و نمی‌شود گفت کدام سخت بود. حریفان همه خوب بودند و جزو 8 نفر ستارگان جهان. بهتر است بگویم که بازی آسانی نداشتم. در این مسابقات فقط باید آماده باشی. یک ذره پایت بلغزد ناک‌اوت می‌شوی.

قرعه‌کشی مسابقات… 
اصلاً خودم هم نمی‌دانم. فقط این را درک کردم که بازی اول و بازی سوم خیلی مهم است. اگر بازی اول را می‌باختم معلوم نبود چه بلایی سرم می‌آمد. من فقط رفتم و مبارزه کردم. حتی کادرفنی هم از سیستم این بازی‌ها سر درنیاوردند. نمی‌دانم چرا این قدر پیچیده بود.

این روزها چه اتفاق‌هایی دارد در بوکس می‌افتد؟آن از داوری‌هایش و این هم از قرعه‌کشی مسابقات اما در کل برای تو خوب بود. 
من فقط یک باخت در این مسابقات داشتم. آن هم مقابل حریف روس که من را بازاندند. این بوکسور روس در دو بازی آخر خودش ناک‌اوت شد. آن هم مقابل حریفانی که من آنها را برده بودم. در بوکس مافیا وجود دارد و شرط‌بندی زیاد می‌شود.

حتی در بوکس آماتور؟
بوکس آماتور که دست قزاق‌هاست. آنها نفوذ زیادی دارند. آنقدر که در بازی علی مظاهری، او را برنده کردند! چون اگر حریف اردنی می‌آمد بالا برای قزاق‌ها بد می‌شد.

خود علی هم این را می‌داند؟
روشن است. حتی مادربزرگ من هم فهمید این موضوع را. او می‌گفت چطور این اتفاق افتاد. مادربزرگم می‌گفت از این ورزش بیا بیرون که فایده‌ای ندارد.

پول و درآمد چطور؟
من هرچه تا امروز درآورده‌ام از حضورم در مسابقات قزاقستان است. در ایران چیزی درنیاوردم. قبل از اینچئون شش ماه حقوق یک میلیونی دادند که… 

بعید است که این رقم حتی برای تغذیه شما هم کافی باشد. 
هزینه ورزش حرفه‌ای زیاد است. این یک میلیونی که می‌دادند هیچ چیز نیست. ورزشکار قزاق ماهی 7 هزار دلار می‌گیرد. خانه و ماشین هم دارد. در همین مسابقات ستارگان جهان، من ماهی 10 هزار دلار قزاقستان را ول کردم تا در این مسابقات شرکت کنم. آن‌هم به این دلیل که یک نماینده از ایران باشد. هیچ حقوقی ندارد. حتی فدراسیون ما نمی‌دانست من در چه مقطعی هستم. آنها به من می‌گفتند چرا نمی‌روی قزاقستان؟! آقایان بهرامی‌نژاد و احدی در این مدت خیلی به من کمک کردند. دکتر بهرامی‌نژاد که مثل برادرم است. احدی هم همیشه برای من وقت گذاشته. در بازی اول که کسی نیامد وقتی حریفم را بردم تازه فهمیدند که نه بابا مسابقات سطحش بالا‌تر از این حرف‌هاست. من ازبکستانی را بردم که سوم جهان بود. من فرانسه را بردم که همه را می‌کشد و… 
تو در لیگ قزاقستان بازی نکردی. بوکسور قزاق هم در این مسابقات شرکت نکرد و خودش را به لیگ ستارگان رساند. پس اهمیت این مسابقات آنقدر بالا بوده که همه بی‌خیال پول و این چیزها شوند. 
خیلی بالا. در این مسابقات فقط رنک‌های یک تا 8 دنیا را دعوت می‌کنند.

رنکینگ تو زمانی که به این مسابقات دعوت شدی چند بود؟
من رنک 5 بودم اما حالا در رتبه اول قرار دارم.

تو در این دو، سه سال اخیر رشد فوق‌‌العاده‌ای کردی اما همچنان یک مدال معتبر در کارنامه‌ات کم است. مدالی که می‌تواند ورزش بوکس ما را کاملاً متحول کند. 
من این مدال را ندارم اما انشاءا… در المپیک این کار را می‌کنم اما قبول کنید که حتی اگر من این مدال را بگیرم در بوکس هیچ اتفاقی نمی‌افتد. من برای دل خودم و به خاطر مردم این کار را انجام می‌دهم. من در مسابقات جهانی قزاقستان مدال را در گردن خودم می‌دیدم اما کتفم شکست و نتوانستم در این مسابقات شرکت کنم.

این روحیه‌ات خیلی خوب است که همیشه خودت را برنده می‌دانی. 
در المپیک لندن تنها کسی که قول مدال داد من بودم اما همه دیدند که حقم را چطور خوردند.

فکر نمی‌کنی با این شرایط بهتر است این‌طور فکر کنی که وقتی وارد رینگ می‌شوی بازی برای تو از امتیاز 5 شروع شود؟ ممکن است روزی به این قدرت برسی؟ 
من نمی‌گویم می‌رسم اما همیشه در مسابقات فقط برای پیروزی بازی کرده‌ام.

اما اگر در مسابقه با قزاق‌ها فرق بین پیروزی و شکست فقط دو مشت باشد، این دو مشت یا دو امتیاز را ممکن است به تو ندهند. 
من روز دوشنبه افتخار این را داشتم که پذیرای محمد بنا، حمید سوریان و خیلی از بزرگان باشم. آقای بنا از من پرسید بازی آخرت چه شد؟ به ایشان گفتم بازی آخر اینقدر استرس داشتم که نمی‌توانستم نفس بکشم. دکتر بهرامی‌نژاد ترسیده بود. برای اینکه خودم را آرام کنم نیم ساعت رفتم داخل سالن و با هدفون داخل گوش، تماشاگران و رینگ را تماشا کردم. بعد از نیم ساعت گفتم آماده می‌شوم و می‌روم داخل رینگ. با خودم گفتم یا می‌برم یا می‌برم! من رفتم و شش بر دو بازی را بردم. 8 راند بوکس برایم سخت بود. تا به حال 8 راند بوکس نکرده بودم. بعد از راند 5 فقط تابلو را نگاه می‌کردم و خدا را شکر که بردم.

اما در المپیک سه راند است. خیلی دوست داریم که اگر به حریف قزاق برخورد کردی طوری شود که بگوییم به داوری باخت. 
دیگر نمی‌گذارم داور حقم را بخورد. سه هفته پس از المپیک من رفتم قزاقستان. خود قزاق‌ها به من می‌گفتند تو نباختی. خودم هم می‌گویم نباختم. وقتی چیزی که روشن است دیگر چه دلیلی است آن را مطرح کنم. داوری است دیگر. این بار قرار شده وقتی با او بازی می‌کنم دیگر دستکش نپوشم و بروم دستش را بگیرم بالا تا برنده اعلام شود.

موهایت همیشه کوتاه است. این به خاطر ترساندن حریفان است یا… 
من مدل موهایم همین است. کچلی به من می‌‌آید. خودم هم دوست دارم.

نسبت به تحریک حریف تأثیری ندارد؟ 
نه اما من هجومی بوکس می‌کنم که همه حریفانم می‌ترسند.

در بچگی بوکس هم تماشا می‌کردی؟
من همین الان هم بوکس نمی‌بینم. حتی بوکس حریفانم را. دوست ندارم. 

چرا؟
دوست ندارم. من یک بار دیدم و پس از آنالیز کردن گفتم حریف قزاق را می‌برم. رفتم در رینگ و همه آنالیز‌هایی که کرده بودیم برعکس شد. حریف من اصلاً آن طوری بوکس نکرد. در تمرین سرمربی می‌گفت این کار را بکن و آن کار را نکن.

پس این نشان می‌دهد که آنها هم از این آنالیزها استفاده می‌کنند. 
خود قزاق‌ها با زور هم که شده در سالن کنفرانس فیلم می‌گذارند و بازی‌ها را آنالیز می‌کنند اما من خوشم نمی‌‌آید و مدام در اینترنت بودم. من زندگینامه محمد علی کلی و تایسون را خوانده‌ام. آن‌هم فقط در حدی که کمی در موردشان بدانم.

احسان روزبهانی تا چه زمانی به بوکس ادامه می‌دهد؟
فعلاً که می‌خواهم بروم بوکس حرفه‌ای و پول دربیاورم. پول در بوکس حرفه‌ای است.

روزبهانی وارد عرصه سیاست می‌شود؟
نه، ولی دوست دارم وارد سینما شوم.

پیشنهادی برای بازیگری شده؟
نه، اما پیشنهاد می‌شود. دوست صمیمی‌ام محمد‌رضا فروتن است. با حمید آقاگلیان هم دوست هستم.

به نظر فروتن خودش هم بوکسور است؟ 
بله، خوب هم کار می‌کند. فروتن خیلی مرد است. حامد بهداد هم بوکس کار می‌کند. گلزار هم دوست دارد بوکس کار کند. الناز شاکردوست هم همین‌طور.

حامد بهداد خوب است؟ 
بله‌؛ استعداد دارد.

پس قرار است مثل سیلوستر استالونه در نقش «راکی» بازی کنی؟
نه، اگر روزی فیلمی هم درست شود، دوست ندارم رزمی باشد. عاشقانه و اجتماعی باشد بهتر است.

زمان زیادی تا المپیک باقی نمانده است. این بار هم روزبهانی قول مدال می‌دهد؟
این بار دیگر این کار را نمی‌کنم. یک بار قول مدال دادم و دیدید که چه شرایطی پیش آمد. من تا امروز با همه حریف‌های خوبم بازی کرده‌ام و آنها را برده‌ام. البته شرایط بوکس آماتور با حرفه‌ای فرق می‌کند. در سه راند باید زود امتیاز بگیری. تا بدنتان گرم می‌شود بازی تمام می‌شود. درست است که بوکس حرفه‌ای سختی‌‌اش دوچندان است اما در این بوکس می‌توانید راحت فکر کنید. زمان زیاد است و می‌توانید به موقع امتیاز بگیرید. انشاءا… همه چیز عوض می‌شود و من هم روزهای خوبی در المپیک خواهم داشت. 

مشکل حریف تمرینی‌ات حل شد؟
بله. خدا را شکر یک سری از بچه‌ها مثل آقایان سجاد محرابی، سینا قلندری و علی دهقان زحمات زیادی برای من کشیدند که از همه آنها تشکر می‌کنم. آنها خیلی به من کمک کردند.

برای المپیک چطور؟ مشکلی که وجود ندارد؟
فعلاً که فدراسیون هیچ کاری برای من نکرده است اما از الان به بعد قول‌هایی داده‌اند که قرار است انجام بدهند. باید ببینم مربیان چه تصمیمی می‌گیرند. احدی و بهرامی‌نژاد به من می‌گویند که در چه اردوهایی باید شرکت کنم. البته شاید تا المپیک بروم لیگ قزاقستان بازی کنم. این هم بستگی به شرایط دارد. باید ببینم آیا فدراسیون حقوق خوبی به من می‌دهد یا نه. الان شما احسان حدادی را ببینید. فدراسیون دوومیدانی برای این ورزشکار همه کار می‌کند. 

اما آنها فقط همین احسان حدادی را دارند. او مدال نقره المپیک را دارد. شاید تو هم اگر مدال داشتی شرایطت مثل حدادی بود. 
مدال و مدال و مدال. 

به نظرت پس از برداشتن کلاه، مسابقات بوکس جذاب‌تر نشد؟
عالی. من که خیلی با این اتفاق حال کردم. 

احسان روزبهانی دوست دارد روزی مثل کدام بوکسور جهان شود؟
نه محمد علی و نه تایسون. دوست دارم فقط خودم باشم و قهرمان جهان شوم. 

احسان! فوتبال را هم دنبال می‌کنی؟
نه، مگر آنها مبارزات من را می‌بینند که من هم فوتبال تماشا کنم؟ اما چند تا دوست و رفیق دارم. مثل آندو، کریم انصاری‌فرد و…

251 41