کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون

پارکینسون یک بیماری دژنراتیو عصبی، ناتوان‌کننده و پیشرونده است که توسط جیمز‌پارکینسون در سال 1817 توصیف شد. مشخصات بیماری عبارتند از حرکت کند و کاهش یافته، سفتی و لرزش عضلانی و عدم تعادل، جویدن ناقص، اختلال در بلع و در سخن گفتن.

این بیماری در اثر تحلیل سلول‌های مغزی تولید کننده دوپامین در سنین بالای 60 سال رخ می‌دهد. (معمولا از 40 سالگی تا 70 سالگی) تقریبا 66% بیماران طی 5 سال اول بیماری و 80% پس از 10 سال دچار ناتوانی می‌گردند. پارکینسون از جمله بیماری‌های عصبی در جهان به شمار می‌آید که شیوع این بیماری در افراد آفریقایی- آمریکائی و آسیایی‌ها در مقایسه با نژاد سفید کمتر است.

یک مطالعه جدید نشان میدهد که مقدار فعالیت روزانه افراد ، خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کم میکند.
در این گزارش به نوشته جناب آقای کارین ویرنفلت Karin Wirenfeldt از موسسه کارولینسکا در استکهلم آمده است : “ما دریافتیم یک مقدار متوسطی از فعالیت های روزانه با کاهش ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط است.”
درحالی که مطالعات نشان از ارتباط بین ورزش و کاهش خطر ابتلا به پارکینسون دارد ، این نکته نیز بسیار مهم است که ورزش علت قطع به یقیین این موضوع نخواهد بود.

در این تحقیق که بین 43000 زن و مرد در سوئد به مدت 12 سال انجام شد ، هیچ علائمی از پارکینسون جز نزدیک به 300 نفر آنها مشاهده نشد.کسانی که در هفته بیش از 6 ساعت فعالیت فیزیکی داشتند ، 43 درصد از سایرین خطر ابتلا به این بیماری را در خود کاهش داده اند.همچنین محققان به این نکته اشاره کردند مردانی که با سطح متوسطی فعالیت بدنی داشتند ، 45 درصد کمتر از کسانی که سطح پایینی فعالیت بدنی داشتند در معرض این بیماری قرار گرفته اند.

منبع :   medplus.ir